تاثیر یک دوره تمرین پلایومتریک در آب و خشکی بر برخی پارامترهای بیومکانیکی شنای قورباغه و پروانه شناگران نخبه پسر

هدف از انجام این تحقیق مقایسه اثر دو شیوه تمرین پلایومتریک در آب و خشکی روی دو تکنیک استارت (گرب و تراک) شنای قورباغه و پروانه شناگران نخبه نوجوان پسر بود. 20 شناگر نخبه به طور تصادفی به ترتیب در گروه 10 نفره آب با میانگین و انحراف استاندارد سنی (49/ 1± 7/12سال) قد (66/9 ± 157 سانتی متر) و وزن (37/10 ± 7/53 کیلو گرم) و خشکی با میانگین و انحراف استاندارد سنی (08/1 ± 5/13 سال) قد (33/5 ± 8/161 سانتی متر) و وزن (63/9 ±3/58 کیلو گرم ) به عنوان آزمودنی در این تحقیق شرکت کردند. متغیر های عملکردی شناگران شامل: توان بی هوازی دست و پا، رکورد 25 متر شنای قورباغه و پروانه با اجرای هر دو تکنیک استارت (گرب و تراک)، زمان تماس سر با آب و زمان ادامه حرکت در آب پس از ورود به آب در شنای قورباغه و پروانه با اجرای هر دوتکنیک استارت(گرب و تراک)، مسافت پرتاب از نقطه شروع استارت تا نقطه تماس سر با آب و مساف ادامه حرکت در آب پس از ورود به آب در شنای قورباغه و پروانه با اجرای هر دو تکنیک استارت (گرب و تراک)، تعداد دست و پا در 13 متر شنای قورباغه و پروانه بدون استارت و سر خوردن، قبل و بعد از اعمال یک دوره تمرین پلایومتریک مورد بررسی قرار گرفت. از آزمون کلموگروف – اسمیرنف برای نرمال بودن گروه ها، از آمار توصیفی گرایش مرکزی (میانگین) و پراکندگی (انحراف استاندارد) برای وصف اطلاعات و از آمار استنباطی manova برای تعیین میزان اختلاف بین گروهی در سطح معنی داری استفاده شد. تفاوت معنا داری در میانگین زمان تماس سر شناگران با آب در هر دو نوع تکنیک استارت گرب و تراک شنای قورباغه و پروانه قبل و بعد از یک دوره تمرین پلایومتریک در گروه آب مشاهده شد که این تفاوت در استارت گرب مشهود تر بود. تفاوت معنا داری در میانگین تعداد دست، تعداد پای شناگران در شنای قورباغه و پروانه و تعداد دست و پای شناگران در شنای کامل قورباغه و پروانه در 13 متر شنا قبل و بعد از یک دوره تمرین پلایومتریک در آب و خشکی دیده شد. علی رغم افزایش و بهبود در سایر پارامترهای اندازه گیری شده تفاوت معنا داری مشاهده نشد. استفاده از برنامه تمرینی شش هفته ای علی رغم افزایش و بهبود در پارامترهای اندازه گیری شده نتوانست تفاوت معنا داری بین دو شیوه تمرینی آب و خشکی گزارش کند. ضمن اینکه با توجه به نتایج بدست آمده می توان استفاده از تمرینات پلایومتریک را برای بهبود عملکرد استارت شناگران توصیه کرد.